Վաղարշապատի ՏԻՄ ընտրությունները դարձան ոչ թե սովորական տեղական գործընթաց, այլ իրական քաղաքական թեստ՝ հատկապես այն գործիչների համար, ովքեր փորձում են իրենց ներկայացնել որպես ձևավորվող ընդդիմադիր բևեռ։ Այդ գործիչներից մեկը Արթուր Վանեցյանն էր, որի շուրջ վերջին տարիներին կուտակված հարցերը ստացան առավել հստակ պատասխաններ։
Վաղարշապատի ընտրությունը հստակ ցույց տվեց՝ Վանեցյանի քաղաքական ազդեցությունը զգալիորեն նվազել է, իսկ հանրային վստահությունը՝ գրեթե զրոյացել։ Արթուր Վանեցյանի քաղաքական ուժը նույնիսկ չի հաղթահարել անցողիկ շեմը, ինչը խոսում է այն մասին, որ Արթուր Վանեցյանն այլևս քաղաքական թոշակառու է։
Արթուր Վանեցյանը հայտնվեց «առաջին գծում» ոչ թե կուսակցական ճանապարհով, ոչ թե երկարատև հանրային գործունեությամբ, այլ իշխանության կամոք․ հենց Նիկոլ Փաշինյանի կառավարության օրոք նրան տրվեց առանցքային պաշտոն՝ ԱԱԾ տնօրենի աթոռը։
Այս հանգամանքը ոչ միայն բարձրացրեց նրա հանրային տեսանելիությունը, այլև ստեղծեց պատրանք այն մասին, թե նա ունի անկախ քաղաքական ներուժ։ Սակայն իրականում դա պետական պաշտոնի հեղինակությունն էր, ոչ թե անձնական քաղաքական կապիտալ։
Հենց այս փաստն էլ դարձավ նրա հետագա քաղաքական կարիերայի փլուզման հիմքը։ Առանց ինքնուրույն ձևավորված հեղինակության՝ ընդդիմադիր դաշտ դուրս գալը Վանեցյանի համար դարձավ քաղաքական անկման սկիզբը։
Հրաժարականից հետո Արթուր Վանեցյանի խոսքը դարձավ սուր, բայց ոչ համոզիչ։ Քաղաքական դաշտում ձևավորվեց այն տպավորությունը, որ նա կառուցում է ոչ թե գաղափարական ընդդիմություն, այլ պատասխան է տալիս նախկին գործընկերների հետ ունեցած հակասություններին։
Հասարակությունն արագ արձագանքեց Վանեցյանի երկիմաստությանը։ Նրա ընդդիմադիր դիրքավորումն ընկալվեց ոչ ուղղաձիգ, քաղաքական ուղերձները՝ անկայուն, ռազմավարությունը՝ չկազմակերպված, իսկ գաղափարական բովանդակությունը՝ մակերեսային։ Այս ամենը սկսեց խլել նրա հիմնական ռեսուրսը՝ վստահությունը։
ՏԻՄ ընտրությունները չափազանց հաճախ բացահայտում են այն, ինչ թաքնված է համապետական քաղաքականության տողատակերում։ Եվ Վաղարշապատը այս առումով բացառություն չեղավ։
Ընտրության արդյունքները ցույց տվեցին, որ․Վանեցյանի ղեկավարած կամ աջակցած ուժերը չունեն հանրային վստահություն, նրա անձնական հեղինակությունը նույնպես զրոյացած է, ընտրողը չի տեսնում նրան որպես ազդեցիկ կամ հեռանկարային քաղաքական դերակատար։ Այս ընտրությունը փաստացի դարձավ հասարակության վերաբերմունքի չափիչ, և այդ չափիչը Վանեցյանի համար դրական չէր։
Վաղարշապատի ընտրությունները դարձան այն քաղաքական հայելին, որտեղ Արթուր Վանեցյանը տեսավ ոչ թե իր թիմի թույլ կազմակերպվածությունը, այլ՝ սեփական հեղինակության անկումը։ Քաղաքական դաշտում նա այլևս չի ընկալվում որպես ինքնուրույն ուժ, չի դիտվում որպես հեռանկարային առաջնորդ։ Վանեցյանի քաղաքական ճանապարհը փակվեց Վաղարշապատում, և փակվեց ժողովրդի քվեով։ Ժողովուրդն այլևս չի գնում նրա խոսքի հետևից, չի արձագանքում նրա կոչերին և չի տեսնում նրան որպես որևէ փոփոխության շարժիչ ուժ։
Սա ոչ թե նախազգուշացում էր, այլ վերջակետ՝ Վանեցյանի քաղաքական ներկայությունն այլևս չի որոշում ոչ մի գործընթաց, և որքան շուտ նա ընդունի այս իրականությունը, այնքան ավելի արժանապատիվ կլինի իր հեռացումը ակտիվ քաղաքականությունից։ Այս ընտրությունները նրան տվեցին վերջին՝ լուռ, բայց կտրուկ ուղերձը․ «Վանեցյանի ժամանակն անցել է»։
Մկրտիչ Իսրայելյան
Բաժանորդագրվեք Zarkerak.am-ի տելեգրամ ալիքին։
